Jarenlang hadden we het er over, een eigen bootje, en nu is ie er.
Dit sloepje heeft karakter en we vonden het allemaal ... wauw.
Meteen gereageerd en de Windvoorn werd voor ons gereserveerd.
Op een maandag op en neer naar Kollum en na de bezichtiging werden de handen geschud.
De vorige eigenaar moest om gezondheidsredenen dit bootje verkopen.
Het sloepje was ontworpen door ontwerpbureau "Kornaat" en er werden in totaal 3 afgebouwd door leerlingen van de zeevaartschool te Rotterdam.
Één casco werd gekocht door de vorige eigenaar en deze bouwde het casco af naar zijn eigen smaak en inzicht en timmerde de binnenzijde af.
Deze sloepjes waren in eerste instantie ontworpen met een inboard diesel en helmstok.
De vorige eigenaar had besloten om een buitenboord motor en stuurconsole te plaatsen omdat  er dan meer ruimte ontstond.
De windvoorn werd hernoemd en heet nu, hoe kan het ook anders, ... Newdeep.
​Wij gaan veel plezier beleven aan dit sloepje ... 

Voor de liefhebber hieronder een aantal tekeningen van Yacht design "KORNAAT".

Een verjaardagsfeestje van Oom Jan in Rotterdam ... altijd leuk!
Jan Damman vierde zijn 65 ste verjaardag met 2 van zijn schoonzussen, Irene Verschuuren die zondag 65 jaar werd en Meta Trip die zaterdag 21 februari 66 jaar word.
Wat is er nu leuker om dit gezamenlijk te vieren op een leuke en ongedwongen locatie.
Het werd gehouden in Partycentrum Het Boegbeeld aan de Schiehaven(naast het appartement van Jan en Marjan).
Kinderen konden zich kostelijk vermaken en de ouderen konden even bijpraten onder het genot van een drankje en later ook nog een heerlijk Sateetje en nog meer lekkers. 
Ik vond het een geslaagde middag op een, voor mij, perfectie locatie!

Het is goed bij de afdeling MIG-OZB, na de hot tub sessie was het nu tijd voor een afdelingsuitje.
De organisatoren hadden een klein programma in elkaar gezet.
In eerste instantie zag het programma er als volgt uit, naar Fort Veldhuis te Heemskerk daarna schieten bij de schietclub westoever en als afsluiting lekker eten en drinken bij Neptunes.
Jammer genoeg kon door omstandigheden het schieten op westoever niet doorgaan dus moest er op korte termijn een alternatief worden gevonden dat werd uiteindelijk een bezoek aan het Marinemuseum.
Van Fort Veldhuis had ik nog nooit gehoord en het Marinemuseum dacht ik, dat ken ik al.
Ik zal u vertellen dat ik het allemaal reuze interessant vond.
Voor beide musea waren er namelijk gidsen geregeld en deze mensen konden de groep behoorlijk boeien.
Het voordeel van een museum bezoek met gidsen is dat deze mensen met passie konden vertellen over voorwerpen en onderwerpen waar dan een meestal een verrassend verhaal achter zat.
Na beide bezoeken was het tijd voor de inwendige mens, we zakten aan het eind van de middag af naar Neptunes voor een lekkere nasihap, drinken en ... slap ouwehoeren en dat laatste kunnen we als geen ander!

Naar aanleiding van mijn foto's over de berging van het landingsvaartuig L9575 op Breezanddijk van 29-09-2014 nam Hanke Prijs van het Helders Weekblad contact met mij op om een afspraak te maken voor een gesprekje.
We spraken af in de centrale bibliotheek waar Hanke iedere donderdagmiddag spreekuur heeft.
Na de kennismaking begon het al gauw over de website newdeep.nl waar Hanke gemeend van onder de indruk was.
Ik vond dat echt leuk om te horen want daar doe ik het voor.
Allerlei vragen kwamen er op mij af, hoe is het zo gekomen en wanneer, wat voor camera gebruik je, wat voor een soort website gebruik je.
Het werd een ongedwongen één op ééntje waar alles werd benoemd, dacht ik.
Hanke vroeg mij of ik wilde meewerken aan een terugkerend nautisch nieuws blok, wekelijks dan wel twéé wekelijks.
Ze moet aan mij hebben gemerkt dat ik was verrast, een hoekje in het Helders Weekblad waarin jij items mag plaatsen ... wow.
Donderdag 16-10-2014 lag de "Hard Copy" editie op de deurmat en dat was nogal ... BAM.
Op de voorpagina stond "Ron Damman krijgt nautisch column in Helders Weekblad", en daarbij ook nog eens een levensgrote foto!
Naast mijn gewone werk als werkvoorbereider op het Marinebedrijf ga ik dit er naast doen en ik ga mijn uiterste best doen om wat neer te zetten waar de lezer wat aan heeft en leuk vind ... ik vind het in ieder geval al leuk!

Onder het mom van "de boog kan niet altijd gespannen staan" was het voor de MI groep OZB weer eens tijd voor een Hot Tub sessie!
Toen ik verleden jaar bij deze afdeling kwam werken hoorde ik de mensen er wel eens over praten, een Hot Tub sessie bij Lia en Joan Verbrugge.
Lia en Joan wonen in Anna Paulowna in een huis die van al deze gemakken zijn voorzien, Hot Tub, afdakjes, terrasverwarmer, vuurkorf enz.
Als men het tijd vind voor een sessie dan word dit in de groep gegooid en evt. geregeld.
Waar men het voor doet? gewoon om elkaar eens onder andere omstandigheden te spreken.
Ook worden oud en ex. collega's uitgenodigd
Vis eten, lekker drinken en slap lullen zijn vaak de ingrediënten voor deze sessies.
Er word natuurlijk ook over werk gesproken, wat er zou moeten veranderen of hoe iets anders zou moeten en niet te vergeten over de SAP perikelen die op dit moment op het bedrijf actueel zijn.
Dit was mijn eerste sessie en ik vond het beregezellig! ... ik hoop er nog een paar te mogen meemaken!

16 april waren mijn schoonouders 55 jaar getrouwd, 30 juni waren Ron en Ria 25 jaar getrouwd en diezelfde dag is  Sanne 22 jaar geworden. Lotte kreeg vlak voordat we vertrokken te horen dat ze was geslaagd. Reden genoeg om dit alles te gaan vieren in Londen, de favoriete  stad van Sanne en Lotte.
De meiden namen dan graag de organisatie op zich, zij zijn er al eerder geweest en wisten precies wat ze ons wilden laten zien,
Ze hadden dan ook een klein draaiboekje in elkaar hadden gezet zodat we in grote lijnen wisten wat we per dag zouden gaan doen.
Op vrijdag vroeg in de ochtend zijn we geland op Heathrow Airport en konden op tijd de reis naar het Hilton hotel in Canary Wharf  beginnen.
Met de London Underground zijn we ruim een uur onderweg geweest, overigens prima geregeld dat openbaar vervoer in Londen.
De meiden hadden al 'Oyster cards' (vergelijkbaar met een OV) geregeld in Nederland dus konden we die meteen gebruiken.
Inchecken in het hotel, even opfrissen en daarna een loopje maken en een bakkie doen, mooie omgeving bij het hotel. een prachtig nieuw zakengebied met mooie malls en mooi contrast met het oude Londen.
De meiden gingen die middag shoppen en de mannen gingen een nautische middag tegemoet.
Bezoeken aan de 'Cutty Sark' en het 'National Maritime Museum' zal ons nog lang heugen, erg indrukwekkend.
Zaterdag naar de binnenstad van Londen 'Picadilly Circus' en "Leicester Square".
Zondag 'London Bridge', 'Tower Bridge', 'London Eye' en een rondvaart over de Thames.
Hieronder ziet u slechts een kleine selectie van wat we allemaal hebben gezien.

Enige tijd geleden heb ik een stuk geschreven voor mijn blog, ik had toen net te horen gekregen dat ik mijn functie kwijt was.
In de tussenliggende periode is er veel gebeurd.
Na een aantal sollicitaties had ik uiteindelijk een gesprek bij de MI-groep onderzeeboten IPW (InstandhoudingsProjectWalrusklasse),niet lang daarna hoorde ik dat ik daar inderdaad aan het werk mag.
Afgesproken met alle betrokken partijen dat mijn vertrek van mijn oude locatie en de start op de nieuwe locatie zou gaan plaatsvinden op 08-10-2013.

’s Morgens ben ik gewoon aan het werk gegaan bij transport en heb bij de koffie iets lekkers getrakteerd, er volgde een korte toespraak en een cadeaubon.
Daarop heb ik ook kort iets gezegd en rond 10.30 uur ben ik op weg gegaan naar de nieuwe werkplek.
Nadat ik mijzelf had gemeld werd ik direct rondgeleid en voorgesteld aan de medewerkers van de afdeling.
Het welkom was warm en hartelijk en voelde meteen goed.
Niet iedereen op deze afdeling was nieuw voor mij, veel mensen kon ik uit het verleden.
Ik zat toen zelf nog in de ploeg en zij waren mijn collega’s op de werkvloer.
Mij werd duidelijk gemaakt dat ik met vragen bij iedereen kon aankloppen.
Nadat ik wat was gesetteld kreeg ik mijn eerste werkzaamheden.
Voor mijn gevoel werd ik overspoeld door alle nieuwe info ik had die eerste week dan ook moeite om alles overzichtelijk te maken en in de juiste banen te leiden.
Het is een afdeling met veel specialisme en professionals op speciale gebieden daardoor is het denken en doen van een ander niveau als dat ik gewend was.
Ik voelde mij best wel een beetje geïntimideerd door al deze kennis en know how.
Door de opgedragen werkzaamheden beter te stroomlijnen en in te delen naar mate van urgentie ging het steeds beter
(een tip van mijn vrouw en dochter).
De weken die volgden gingen steeds beter, ik kan aan de opdrachten voldoen en krijg ook te horen dat ze naar tevredenheid wordenuitgevoerd.
De omgang met de ‘nieuwe’ collega’s gaat ook steeds beter je leert elkaar kennen en daardoor kan je ook veel makkelijker meepraten in een gesprek aan de koffietafel.
Ik vind het tot nu toe machtig interessant, ben blij met deze kans en kijk uit naar de toekomstige werkzaamheden voor deze
afdeling.

11 april ben ik 50 jaar geworden, oud of jong  het is maar hoe je je voelt.
Ik had die dag, 11 april, en de dag erna lekker vrij genomen zodat mijn collega's op het werk de ceremonie een paar dagen naar voren moesten halen.
Dinsdagochtend 9 april was mijn werkplek door mijn collega's versiert en zat mijn broer Abraham op mijn stoel.
Met de koffie kreeg ik de traditionele Abraham uitgereikt, met een lach en een traan werd erbij gezegd.
Een lach voor het feit dat je de mijlpaal van 50 jaar hebt bereikt en een traan dat je binnen 3 maanden van die stoel verdwijnt omdat je niet geplaatst bent in de nieuwe organisatie.
Vanaf dat moment ben je dus lid van de club van vijftigers.
Donderdag 11 april was het dus echt zover.
Ik kon er niets aan doen maar ik was  's nachts een beetje wakker en ik hoorde dat mijn meiden bezig waren met het een en ander.
Een Abraham pop vonden ze maar niks, zo ouderwets, en dan komt ie er ook niet en ze hebben nog gelijk ook.
Ze hadden een mooi spandoek voor mij laten maken en een streng 50 vlaggetjes opgehangen dus de omgeving is het niet ontgaan dat Ron Damman die dag jarig was.
Het werd een gezellige, ontspannen dag met een bakkie en een punt boerenjongensvlaai.
Tegen de avond werd er een beetje gezinspeeld op wat we zouden doen met het eten.
Ik liet het een een beetje over me heen komen en zei, als we chinees gaan halen kunnen we er net zo goed naar toe gaan...hebben we geen afwas,...toch!
Toen kwam het hoge woord eruit en zeiden ze dat ze al maanden geleden een tafel bij het Veerhuis, Lands End hadden besproken.
Ik vond het geweldig en heb de hele avond genoten van het gezelschap en het eten.
Een mooiere afsluiting van dit jubileum kon ik mijzelf niet wensen...meiden het was TOP!

Defensie is aan het bezuinigen, een gevolg hiervan is dat er minder banen zijn en er afscheid genomen moet worden van medewerkers.
Ik had niet gedacht dat ik één van die medewerkers zou zijn!
Dit had ik wel moeten doen want in 2012 heb ik al te horen gekregen dat ik code 2 min had.

Code 2 min staat voor; functie keert terug in de nieuwe organisatie maar in een minder aantal. 
Maar ook dit bericht stemde mij niet somber, er namen al een aantal mensen zelf afscheid, een aantal met vervroegd pensioen en op het werk business as usual. Dat wil zeggen druk, bedrijvig en regelmatig meer aanbod van werk dan dat er medewerkers beschikbaar zijn. 
Genoeg werk voor mij en mijn collega werkvoorbereider, dus ook een vertrouwen van ,'nee dat kan niet, niet bij ons'.

Maar ja het kan wel, en ook bij ons de afdeling transport. Hoe? daar heeft nog niemand een antwoord op maar het is een feit. Een functie teveel in dezelfde salarisschaal en ik zit aan dat plaatje vast.

Nu ik bij diegene hoor waarvoor er geen plaats is heb ik code 2,(eerder werd mij verteld dat ik code 4 had maar dat bleek na het ontvangen van de brief niet zo te zijn maar komt in de praktijk op hetzelfde neer) dat wil zeggen dat de functie in een minder aantal terugkomt in de nieuwe organisatie en er een keuze moest worden gemaakt tussen mijn collega en mijzelf.
In dit geval word het BARD(ambtenarenregelement) toegepast en mijn collega jonger dan 55 jaar, net iets meer dienstjaren en ouder in leeftijd, dus de jongste moet in dat geval wijken.

Nu ga ik een herplaatsingstraject in, mensen van het bedrijf gaan samen met mij hun best doen om te kijken of ik intern dan wel extern geplaatst kan worden. Ik ga niet bij de pakken neerzitten en ga actief op zoek naar een andere werkplek. Als er een deur sluit gaat er altijd weer een andere open zeggen ze toch? Waar ik terecht kom dat weet ik niet maar ze kunnen blij met mij zijn, ik ben een harde werker, een no nonsens man, oprecht en flexibel en klaar voor een nieuwe uitdaging!

Wat was ik over de rooie op 04-01-2013 toen ik dacht dat mijn camera gestolen was.
Ik was bezig met opnames op het Marinebedrijf tijdens het ontdokken van de Mercuur en het dokken van de 7 prov. in Dok 6.
Na de werkzaamheden wilde ik vol trots mijn camera ophalen met de intentie om diezelfde avond time lapse filmpjes te gaan bewerken.
Ik was er echt van overtuigd dat mijn camera gestolen was , tot vandaag.
2 monteurs van de TD van het Marinebedrijf stonden woensdagochtend  in het kantoor van transport met mijn camera.
Ze waren boven in Dok 6 bezig met werkzaamheden toen één van de monteurs een tas en een camera zag bungelen aan een contragewicht.

Ze wisten meteen te plaatsen dat het om mijn camera ging.
Wat is er nu gebeurd op 04-01-2013.
Na de werkzaamheden ging de Dokdeur dicht waardoor het contragewicht naar boven kwam.
Omdat ik de riemen van de tas en de camera had vastgebonden op een plek waar het contragewicht langskwam werden deze dus ook meegesleurd en dat verklaarde dus ook meteen waarom de camera van de tripod was getrokken.
Zoals is te zien zijn de items behoorlijk gehavend maar tot mijn grote verrassing doet alles het nog.
Zo blijkt maar weer dat je denkt dat iets is gestolen en waardoor je in alle staten bent en weken later blijkt het tegendeel.
Ben ik nu blij, opgelucht of teleurgesteld. Ik weet het niet, achteraf beredeneerd toch wel een beetje dom van me.
En wat ik hier van heb geleerd? Tja, eerst goed de omgeving verkennen er kan namelijk zomaar een
contragewicht voorbij komen. En mijn vertrouwen in de mensheid, die is wel weer toegenomen!