
Enige tijd geleden heb ik een stuk geschreven voor mijn blog, ik had toen net te horen gekregen dat ik mijn functie kwijt was.
In de tussenliggende periode is er veel gebeurd.
Na een aantal sollicitaties had ik uiteindelijk een gesprek bij de MI-groep onderzeeboten IPW (InstandhoudingsProjectWalrusklasse),niet lang daarna hoorde ik dat ik daar inderdaad aan het werk mag.
Afgesproken met alle betrokken partijen dat mijn vertrek van mijn oude locatie en de start op de nieuwe locatie zou gaan plaatsvinden op 08-10-2013.
’s Morgens ben ik gewoon aan het werk gegaan bij transport en heb bij de koffie iets lekkers getrakteerd, er volgde een korte toespraak en een cadeaubon.
Daarop heb ik ook kort iets gezegd en rond 10.30 uur ben ik op weg gegaan naar de nieuwe werkplek.
Nadat ik mijzelf had gemeld werd ik direct rondgeleid en voorgesteld aan de medewerkers van de afdeling.
Het welkom was warm en hartelijk en voelde meteen goed.
Niet iedereen op deze afdeling was nieuw voor mij, veel mensen kon ik uit het verleden.
Ik zat toen zelf nog in de ploeg en zij waren mijn collega’s op de werkvloer.
Mij werd duidelijk gemaakt dat ik met vragen bij iedereen kon aankloppen.
Nadat ik wat was gesetteld kreeg ik mijn eerste werkzaamheden.
Voor mijn gevoel werd ik overspoeld door alle nieuwe info ik had die eerste week dan ook moeite om alles overzichtelijk te maken en in de juiste banen te leiden.
Het is een afdeling met veel specialisme en professionals op speciale gebieden daardoor is het denken en doen van een ander niveau als dat ik gewend was.
Ik voelde mij best wel een beetje geïntimideerd door al deze kennis en know how.
Door de opgedragen werkzaamheden beter te stroomlijnen en in te delen naar mate van urgentie ging het steeds beter
(een tip van mijn vrouw en dochter).
De weken die volgden gingen steeds beter, ik kan aan de opdrachten voldoen en krijg ook te horen dat ze naar tevredenheid wordenuitgevoerd.
De omgang met de ‘nieuwe’ collega’s gaat ook steeds beter je leert elkaar kennen en daardoor kan je ook veel makkelijker meepraten in een gesprek aan de koffietafel.
Ik vind het tot nu toe machtig interessant, ben blij met deze kans en kijk uit naar de toekomstige werkzaamheden voor deze
afdeling.
In de tussenliggende periode is er veel gebeurd.
Na een aantal sollicitaties had ik uiteindelijk een gesprek bij de MI-groep onderzeeboten IPW (InstandhoudingsProjectWalrusklasse),niet lang daarna hoorde ik dat ik daar inderdaad aan het werk mag.
Afgesproken met alle betrokken partijen dat mijn vertrek van mijn oude locatie en de start op de nieuwe locatie zou gaan plaatsvinden op 08-10-2013.
’s Morgens ben ik gewoon aan het werk gegaan bij transport en heb bij de koffie iets lekkers getrakteerd, er volgde een korte toespraak en een cadeaubon.
Daarop heb ik ook kort iets gezegd en rond 10.30 uur ben ik op weg gegaan naar de nieuwe werkplek.
Nadat ik mijzelf had gemeld werd ik direct rondgeleid en voorgesteld aan de medewerkers van de afdeling.
Het welkom was warm en hartelijk en voelde meteen goed.
Niet iedereen op deze afdeling was nieuw voor mij, veel mensen kon ik uit het verleden.
Ik zat toen zelf nog in de ploeg en zij waren mijn collega’s op de werkvloer.
Mij werd duidelijk gemaakt dat ik met vragen bij iedereen kon aankloppen.
Nadat ik wat was gesetteld kreeg ik mijn eerste werkzaamheden.
Voor mijn gevoel werd ik overspoeld door alle nieuwe info ik had die eerste week dan ook moeite om alles overzichtelijk te maken en in de juiste banen te leiden.
Het is een afdeling met veel specialisme en professionals op speciale gebieden daardoor is het denken en doen van een ander niveau als dat ik gewend was.
Ik voelde mij best wel een beetje geïntimideerd door al deze kennis en know how.
Door de opgedragen werkzaamheden beter te stroomlijnen en in te delen naar mate van urgentie ging het steeds beter
(een tip van mijn vrouw en dochter).
De weken die volgden gingen steeds beter, ik kan aan de opdrachten voldoen en krijg ook te horen dat ze naar tevredenheid wordenuitgevoerd.
De omgang met de ‘nieuwe’ collega’s gaat ook steeds beter je leert elkaar kennen en daardoor kan je ook veel makkelijker meepraten in een gesprek aan de koffietafel.
Ik vind het tot nu toe machtig interessant, ben blij met deze kans en kijk uit naar de toekomstige werkzaamheden voor deze
afdeling.