Nog geen 20 jaar was de  tanker  Zr.Ms.Amsterdam in dienst.
Dat is vrij jong voor een schip om doorverkocht te worden, de Peruaanse  Marine krijgt daarmee waar voor hun geld.
De Amsterdam was de laatste tanker, de Poolster en Zuiderkruis gingen haar voor.
In deze tijd van bezuinigingen moesten er beslissingen worden genomen om vooral efficiënt te werken.
Met de bouw van het JSS Karel Doorman werd er voor gekozen om taken te combineren, namelijk het vervoer van troepen, zwaar materiaal en brandstof.
Bijna moest de Amsterdam nog nadienen omdat de Karel Doorman doorverkocht zou worden, dit is op het laatste moment teruggedraaid waardoor de verkoop van de Amsterdam alsnog doorgang kon vinden.
Vrij snel liet Peru weten dat zij de Amsterdam wel wilden overnemen.
Leuke bijkomstigheid zal zijn dat de BAP Tacna (nieuwe naam) in de toekomst de voormalige Nederlandse kruiser de Ruyter(Almirate Grau) zal gaan voorzien van brandstof. 

Telkens  weer krijg ik steeds de vraag, “Waarom varen die schepen niet zelf van en naar de externe werven”?
Ik zal in onderstaande tekst toelichten hoe het zit.
Tijdens het onderhoud van dit soort schepen is het schip, technisch gezien, niet meer van de Marine.
Het Marinebedrijf is in deze de hoofdaannemer en daardoor ook verantwoordelijk voor het verplaatsen van het schip.
Omdat de systemen uit bedrijf zijn tijdens het onderhoud en er geen bemanning (marine) aan boord is kan er onmogelijk zelfstandig met deze schepen gevaren worden.
Tijdens een onderhoudsperiode is het ook de bedoeling dat een schip drooggezet wordt in een dok.
Aangezien er in Den Helder geen dok capaciteit van dat kaliber beschikbaar is moet er worden uitgeweken naar dok capaciteit bij externe werven.
Het is dan aan de afdeling transport van het Marinebedrijf om met behulp van een ingehuurde sleepboot en kernploeg het schip van A naar B te varen.
Dit kan zijn in Amsterdam, Rotterdam of Vlissingen, deze dokking is uitgevoerd bij Damen ship repair te Vlissingen.
De Rotterdam keerde op donderdag 27 november weer terug in Den Helder en werd afgeleverd door de sleepboot Multratug 18 van Multraship te Terneuzen.